Manastiri u Srbiji

Manastiri Srbije podizani tokom srednjeg veka svedoče o usponu i padu srpskog carstva i države. Podizali su ih vladari u slavu svecima i kao svoje velepne zadužbine u kojima su i krunisani i sahranjivani. Neke od najlepših manastirskih kompleksa podigli su vladari srednjevekovne srpske iz dinastije Nemanjić. To su Studenica, Žiča, Manasija, Mileševa, Ravanica, Pećka patrijaršija, Dečani, Sopoćani… Manastiri Srbije odlikuju se velikom stilskom raznovrsnošću, lepotom živopisa, bogatim i reprezentativnim freskama i ikonama. Građeni su pod uticajima vizantijske arhitekture, romanike, baroka, kao i karakterističnog raškog i moravskog stila. Freske u manastirima prikazivale su živote svetaca i ktitora tih zadužbina. Jedna od najpoznatijih je Beli anđeo, deo kompozicije iz crkve Vaznesenja Hristovog u manastiru Mileševa, koji je se nalazi na listi svetske baštine UNESKO-a. Ova freska je poslata u svemir kao predstavnik kulture stanovnika planete Zemlje. Manastir Studenica, osnovao ga je Stefan Nemanja u 12. veku jedan je od najlepših manastira u Srbiji. Studenica važi za najznačajniji spomenik raške škole graditeljstva. Jedna od specifičnosti manastira Studenice je i i taj da od kad je osnovana monaška zajednica u 12. veku ni u jednom trenutku nije prekidala svoj duhovni život. Manastir Žiča nosi krunu od istorijskog značaja. Podigao ga je Stefan Prvovenčani prvi krunisani srpski kralj. Crvena boja manastira posebno ga izdvaja od ostalih. U Srbiji se nalazi više od 200 manastira od kojih su 54 proglašeni spomenicima kulture a pojedine srednjevekovne srpske svetinje zaštićene su na medjunarodnom nivou. Manastiri i crkve u srednjem veku predstavljali su centre kulturne i duhovne delatnosti, te su i srpski manastiri bili važni centri obrazovanja i kulture. U najtežim vremenima, a isto tako i danas, srpski manastiri predstavljaju čuvare nacionalnog identiteta srpskog naroda.